To wzajemne oddziaływanie ogromnie utrudnia rozwiązanie elektronowego równania Schrödingera - elektrony tworzą układ, który nie jest po prostu sumą niezależnych składników. Z reguły korzysta się w takiej sytuacji z metody pola samouzgodnionego. Zakłada się mianowicie w przybliżeniu, że każdy elektron porusza się w polu elektrostatycznym wytworzonym przez ładunki nieruchomych jąder i uśredniony, statyczny rozkład ładunku wszystkich pozostałych elektronów. Można wówczas zastąpić hamiltonian elektronowy sumą <gap>, w której odpowiadający każdemu elektronowi hamiltonian "jednoelektronowy" ma postać <gap>. W wyrażeniu tym Ui jest właśnie energią potencjalną i-tego elektronu w uśrednionym polu elektrostatycznym wytworzonym przez pozostałe elektrony. Ponieważ każdy hamiltonian jednoelektronowy zawarty w sumie działa na inne