zapewnia prawdziwość prawdy w 'logice <br>paradoksu', nie jest język, jak w lingwistycznej teorii prawdy logicznej. <br>Prawa 'logiki paradoksu' opisują naturę rzeczywistości i mają charakter <br>empiryczny. Sam fakt, że możemy myśleć o paradoksie, świadczy o tym, że <br>zasada niesprzeczności nie wyznacza granic myślenia. Kiedy w akcie myślenia <br>człowiek doświadcza niesprzeczności, wtedy ustanawia logiczne prawo <br>niesprzeczności. Jeśli jednak ma do czynienia z doświadczeniem sprzeczności, <br>jego myśl może podążyć w tym kierunku, i wtedy mamy do czynienia <br>z refleksją zgodną z 'logiką paradoksu'. Można więc dojść do wniosku, iż <br>myślenie samo w sobie nie jest ze swej natury ograniczone żadnym logicznym <br>prawem, ponieważ odbija