widoczna, <br>że wszyscy odczuwaliśmy smutek i lęk.<br><br>Jeden tylko Alojzy nie tracił animuszu, śpiewał na cały <br>głos, gwizdał, trzaskał drzwiami, wybijał kamieniami <br>kolorowe szyby, drażnił Mateusza i chwilami stawał się <br>nie do zniesienia.<br><br>Pan Kleks przyglądał mu się w milczeniu, drapał <br>się z zakłopotaniem w łysinę i co pewien czas <br>usypiał zapominając nieraz po przebudzeniu napić się <br>zielonego płynu.<br><br>Zrozumieliśmy, że zbliża się koniec naszej Akademii.<br><br>W Wigilię Bożego Narodzenia pan Kleks zebrał nas wszystkich <br>w sali szkolnej i rzekł do nas ze smutkiem w głosie:<br><br>- Drodzy moi chłopcy, nie mogliście nie zauważyć <br>tego, co dzieje się dookoła was. Widzicie, jak