moskiewskiego, żeby od młodu przywykł słuchać senatu, jako młode źrzebię, które biegły jeździec zawczasu ujeżdża. Odpowiedziano: "Nasi panowie są to jeźdźce bardzo różnej fantazji i humoru, a wyłączne przewodzenie jednego z nich, o ile trudne, o tyle niebezpieczne". Mowa ta Kochanowskiego, człeka niegłupiego, zdawała się nieodpowiednią jego wziętości, jednak przez uszanowanie dla osoby poety wysłuchano ją powolnym uchem&lt;/&gt; (przeł. W. Spasowicz).<br><br>Własne to były koncepcje polityczne poety czy przez kogoś inspirowane? W każdym razie były to koncepcje niefortunne. W twórczości nie znalazły odbicia. Jeśli z tych lat co przeniknęło do poezji, to raczej typowy dla humanisty ton lekkiej drwiny broniącej niezależności