i błogostan "odczuwany" przez komórki, do których dociera wreszcie strumień upragnionego tlenu... Czy taki sielski obrazek odpowiada rzeczywistości? Nic podobnego! Zamiast tego jesteśmy świadkami paradoksu: w momencie reperfuzji i w ciągu kilku pierwszych następujących po nim minutach generowane są duże ilości RFT i w tym właśnie okresie komórki są intensywnie uszkadzane. Wytwarzanie RFT osiąga szczyt w ciągu kilku pierwszych minut po niedokrwieniu, lecz trwa z niższą intensywnością jeszcze przez godziny po reperfuzji. Znaczna część uszkodzeń przypisywanych niegdyś okresowi niedotlenienia zachodzi po przywróceniu dopływu tlenu! Dlaczego?<br>Trzeba przyznać, że trudno jest dać w pełni zadowalającą odpowiedź na to pytanie. Ogólnie można powiedzieć