nie miał czym oddychać, dusił go cierpki zapach tlącego się nawozu pod glinianą kuchenką, dławiące perfumy i odór potu.<br>Bezradnie wracał do ambasady. Znał tutejsze obyczaje, niczego nie wolno przeprowadzać na siłę. Chora nie chce - jej prawo, rozporządza sobą. Żaden lekarz jej nie tknie, nie ma prawa, chyba że chora utraci przytomność, choć i wtedy jej wola nadal obowiązuje, jeśli została dobitnie wyrażona.<br>Obok auta przykucnął Kriszan, palił papierosa, wypoczywał, krzyk dochodzący z domu nie mącił mu sjesty. Słońce lśniło w kędzierzawych natłuszczonych włosach. Na ręce miał wytatuowaną małpę, która zasłaniała sobie oczy. Niechaj nie widzą, co czynię - wyrażała obrazkowa modlitwa