punkt wyjścia, który stworzyć musi całkowicie inną płaszczyznę komunikacji między obrazem a widzem. Dla <name type="person">Mathieu</>, o którym już pisałem, <name type="person">Giotto</> i prymitywi włoscy przygotowują to "<q>ciężkie przedsiębiorstwo sklerozy umysłu</>", którym jest dla niego Renesans, punktem zaś ostatecznym zabójczej "woli materialistycznej" pragnącej oddać naturę, tak jak ją widzimy, jest impresjonizm. Fowizm uwalnia od realizmu kolorów, kubizm od realizmu formy, <name type="person">Van Gogh</>, <name type="person">Cézanne</> są wraz z Rafaelem odrzuceni w nicość w tym historycznym rzucie, <name type="person">Mondrian</>, Malewicz i ich pogardy godni wyznawcy to reakcjoniści, bo konstruują, myślą swój obraz. I, jak wyraził się jeden z przyjaciół <name type="person">Mathieu</>, doprowadzając konsekwentnie geometryzację cézanne'owską, przedstawiają ostateczny punkt