jest czynnością pozbawioną sensu. Żywoty pisarzy należy układać nie tylko wbrew ich frazie, ale w ogóle wbrew ich dziełu, w niezgodzie z ich artystycznymi i intelektualnymi zamiarami, przeciwko ich własnym, na ogół przebiegle choć niekiedy nieświadomie zaplanowanym, publicznym wizerunkom. Za nic, za nic nie może biograf pozwalać się opisywanemu autorowi uwodzić, wskakiwać w jego buty, za nic nie może przywdziewać jego kostiumów i bezkrytycznie powtarzać jego gestów. Jest to - że pozwolę sobie na pewną szokującą uwagę metodologiczną; otóż jest to, jak wszystko, co należy robić porządnie i do końca - zadanie trudne. Trzeba bowiem uważać, by nie włażąc w buty pisarza, nie