i porucznik Głogowski, jego szwagier. Musieli mieć już dobrze w czubie, gdy się pokłócili, i kapitan, za przeproszeniem, "trzasnął szwagra w pysk". Ów nie namyślał się ani chwili, lecz "pod wpływem wzburzenia" wyciągnął rewolwer, z którego oddał trzy śmiertelne strzały.<br>Sąd wojskowy sądził go za zabójstwo, ale prokurator wnosił "o uwzględnienie okoliczności łagodzących". Znakomity obrońca Stanisław Szurlej dowodził, że "nie jest to zbrodnia, ale tragedia", gdyż czyn został popełniony "w odruchu obrażonej czci". Sąd, pod przewodnictwem pułkownika Józefa Dańca, uwzględnił &lt;q&gt;"stan obrony koniecznej wobec napadu, jakim jest uderzenie w twarz"&lt;/&gt;. &lt;q&gt;"Honor&lt;/&gt; - uzasadniał wyrok szef sądu - &lt;q&gt;jest najwyższym dobrem, który wynosi się