młody ksiądz, który na moje powitanie wstał zza stołu, zawalonego aktami. Musiał być krótkowidzem. Oczy jego przez silne i grube szkła robiły dziwaczne wrażenie: ogromnych i trochę zdeformowanych. Kiedy się zbliżyłem na tyle, by się mógł zorientować, że mnie nie zna, usiadł. Podałem mu list.<br>- Do monsignora Rigaud - powiedziałem i uzupełniłem: - Do rąk własnych.<br>Przybliżył kopertę do oczu i sprawdził nazwisko. Zdaje się, że poczuł się dotknięty moim uzupełnieniem.<br>- Listy zaadresowane do monsignora Rigaud - wyjaśnił - trafiają do monsignora Rigaud. - Po czym zapytał: Czy chce pan w związku z tym listem wyrazić jeszcze jakieś życzenia?<br>- Nie, proszę księdza - odparłem. - W takim razie