Mmaa zdawał sobie sprawę, że dr S. K. Durchfreud ledwo może za nim nadążyć, a mimo to prof. Mmaa przyspieszył kroku. Sposób, w jaki dr Durchfreud zwracał się do niego, zbyt serdeczny i zbyt wylewny, mógłby sprawić na niektórych wrażenie, że zażyłość między doktorem i profesorem jest większa, niż to w istocie miało miejsce. A prof. Mmaa nie życzył sobie, by posądzano go o przyjaźń z osobami, z którymi nie był w przyjaźni. Zwłaszcza zaś gdy w grę wchodzi osoba dra S. K. Durchfreuda.<br> Prof. Mmaa przyspieszył kroku, lecz równocześnie poczuł gdzieś w sobie, jak gdyby w samym centrum swego &lt;orig&gt;thoraxu