prawie połowa kobiet), Żyrardów (6 tys. w jednej tylko fabryce lnianej) oraz Zagłębie Dąbrowskie (12 tys., z czego połowa przypadała na górnictwo węglowe, reszta na górnictwo i hutnictwo żelazne oraz włókiennictwo). Cukrownie zatrudniały ok. 15 tys. ludzi, ale byli oni rozproszeni na prowincji. W okręgu białostockim pracowało ok. 6 tys. włókniarzy.<br>W zaborze pruskim dane urzędowe z 1882 r. mówią o 57 tys. osób żyjących z "przemysłu" w Poznańskiem, a 72 tys. w Prusach Zachodnich. Jednakże liczby te obejmują również samodzielnych rzemieślników. Jeszcze w 1895 r. Poznańskie liczyło zaledwie 12 tys., a Prusy Zachodnie - 16 tys. robotników wielkoprzemysłowych. Nie było zatem