tle rodziło się zainteresowanie emigrantów dla ruchu robotniczego i metod jego walki. Bosak-Hauke w broszurze francuskiej pt. La gr`eve (1869) zalecał strajk powszechny robotników jako niezawodny środek zaprowadzenia republiki i demokracji. Niektórzy publicyści pod wpływem Proudhona obmyślali sposoby wyzwolenia świata pracy na drodze stowarzyszeń produkcyjnych. Inni polscy wychodźcy włączali się bezpośrednio w nurt ruchu robotniczego.<br><br>131. Polacy w Międzynarodówce Robotniczej i w Komunie Paryskiej<br><br>Współpraca polskich wychodźców z ugrupowaniami rewolucyjnymi na Zachodzie, uprawiana od dziesięcioleci, pogłębiała się po 1864 r. Wśród spadkobierców Centralizacji londyńskiej TDP utrzymywał się wpływ Mazziniego. Ognisko Republikańskie Polskie, założone przez Bulewskiego, wchodziło w skład międzynarodowej