we znaki, zakazując im wypasów i wyrębów.<br>Tam gdzie jeszcze toczyła się walka: w Sandomierskiem, Lubelskiem, na Podlasiu i Żmudzi, zmieniała ona swój charakter. Odsuwała się od niej posiadająca szlachta, szukając u władz carskich osłony przeciw powstańcom. Pod bronią pozostawał lud; pojawili się i chłopscy dowódcy, jak Flis i Prężyna w Lubelskiem, a Bitis i Łukaszunas na Litwie. Niektóre z tych oddziałów występowały i przeciw dominiom, zakazując np. służbie folwarcznej pracy dla dworu. Wytyczne Traugutta: "zaniechać robót ze szlachtą", działać "głównie z ludem i przez lud", prowadziły nieuchronnie do związania się z ludem - przeciw szlachcie.<br>Wszystko to podporządkowane było naczelnemu celowi: wznowieniu