ziemię, rozmiatało w pył ludzkie budowle i zamieniało <br>w morskie dno słoneczną wyspę. Na koniec i wieża <br>odebrała uderzenie, które nią zachwiało. Awaru i Zoa <br>upadli na twarde płyty szczytowej platformy, głusi, oślepieni <br>i spaleni słońcem.<br><br>Awaru powrócił z wolna do przytomności. Zanim otworzył <br>oczy, wiedział już, że Zoa jest w dalszym ciągu <br>obok niego. Przez cały czas, mimo omdlenia, nie wypuścił <br>z palców jej dłoni. Usiadł i przekonał się, <br>że są tu wszyscy troje. U jego stóp leżał wyciągnięty <br>na boku Rai. Z jego futra unosiły się smużki pary. Znajdowali <br>się na samym szczycie wieży, a nad ich głowami wznosiła <br>się, osadzona