mostów.<br>Bogna przyznaje mu rację. Dawno powinna, więc z jakiego powodu znosi upokorzenia. Ponieważ na radykalną zmianę nie starcza determinacji i pieniędzy. Tylko dlaczego, do diabła, wciąż czuje się winna! Staje się jednak oczywistym, nie może nadal tkwić pod jednym dachem z tym obcym dla niej człowiekiem.<br>Odejść - umieścić Ulke w dobrym internacie - na to trzeba pieniędzy - pieniędzy - pieniędzy - oddzielny pokój nie osłania Urszuli przed naszym dnem - najgrubszy mur nie osłoni - zostawić Ulkę u ojca - nigdy - szkoła z internatem - bursa - nie -<br>- Stać mnie na najlepszą stancję dla córki - wtóruje mąż jakby znał najskrytsze myśli Bogny.<br>- Nigdy - zarzeka się Bogna. I żal bliski