był stryjecznym bratem mojej mamy, mieli w Rożyszczu fabrykę koców. Umek chodził do jednej klasy z moim bratem Michałem. On został w Rożyszczu do końca i wszystko widział. Zagnano ich do lasu. Gdy im się kazano rozebrać, Żenia rozpuściła warkocze, żeby osłonić swą nagość. Położyli się w wielkim dole, twarzami w dół. Potem padły strzały i przysypano ich ziemią. Później kazano się położyć następnym. Kiedy następna warstwa się kładła, poprzednia jeszcze się ruszała. Wydawało się, że to ziemia się rusza. Umek leżał tam z nimi. W nocy wyszedł spod ziemi, która się wciąż poruszała. Nawet gdy sporo już uszedł, uginała mu się