złożony z wielu szeregów <br>przejrzystych, oszlifowanych kulek o ciemnobłękitnej barwie.<br><br>- Tak - skinęła głową. - To <br>moje rośliny, popatrz...<br><br>Wzdłuż przeciwległej ściany stał rząd naczyń, <br>z których wychylały się łodygi, liście i kwiaty.<br><br>- To i całe mnóstwo w innych budynkach. Pokażę <br>ci, jak będziesz mógł już się podnieść.<br><br>"Chyba tu zostanę" - postanowił w duchu Awaru.<br><br>- Po co to robisz? - spytał. - Można je jeść?<br><br>- Nie! - roześmiała się. - Chociaż <br>niektóre, tak. Razem z moim pomocnikiem, który cię tu <br>przyniósł, robimy całkiem nowe rodzaje roślin, jakie <br>nigdzie indziej nie rosną. <br><br>- Ja - powiedział Awaru nie odrywając spojrzenia <br>od oczu dziewczyny - nie znam tych spraw, zajmują mnie całkiem <br>inne