inscenizacji były rozsadzane przez nowe oczekiwania autorów i widzów. Romantyzujące innowacje współgrały nieraz z klasycznym wystrojem dekoracji malarskiej, projektowanej na przykład przez znakomitego architekta niemieckiego Karla Schinkla.<br>W tym pierwszym trzydziestoleciu formowania się teatru romantycznego charakterystyczne było zderzanie się różnych stylów myślenia o teatrze, różnych wizji spektaklu. Do teatrów kierowanych w duchu klasycznym przenikały powoli preromantyczne idee inscenizacyjne, wyrażając się na przykład w otwieraniu przestrzeni scenicznej (najprościej - przez częstsze zmiany malowanych dekoracji, przez ukazywanie na nich nie mieszkalnego wnętrza ani zamykających przestrzeń murów - lecz otwartego pejzażu), przez efekty wprowadzane w melodramatach, a odciągających uwagę widza od słowa na rzecz gry świateł (złudzenie