Potrafimy także dostrzec pełnię owego powołania. <br>Spójrzmy w tym kontekście chociażby na małżeńską wspólnotę miłości. Czy w naszym rachunku sumienia rozważamy głębiej ten element życia małżeńskiego? Czy nie należy uznać za obrazę tej wspólnoty miłości jeżeli: tolerujemy egoizm, zabiegając o swoje dobro; nie dostrzegamy sytuacji duchowej drugiej strony; nie dzielimy w duchu miłości codziennych obowiązków domowych i kłopotów; w rozmowach i dyskusji ulegamy irytacji, podnosimy głos, używamy poniżających epitetów; zamykamy się w tajemniczym milczeniu, nadąsaniu; po konfliktach nosimy gniew i urazę; odrzucamy gesty pojednania; za wszelką cenę dążymy do wykazania własnej racji; ranimy miłość własną współmałżonka; stwarzamy klimat napięć i niepokoju w