czynnikami wywołującymi u badanych LPO. Jeżeli po przestrukturowaniu badania okaże się, że prowadzi ono do takich samych rezultatów, prawdopodobne jest, że w danym badaniu u osób badanych nie wystąpił LPO, przynajmniej w tych fazach, które zostały przez badacza skorygowane. Jeżeli natomiast zastąpienie elementów lękotwórczych procedury badawczej elementami lękowo obojętnymi da w efekcie wyniki odmienne od pierwotnie otrzymanych, powinno to być dla badacza sygnałem, iż zmienna LPO w tym badaniu nie była czynnikiem obojętnym z punktu widzenia trafności tego badania.<br><br>Przeanalizujmy teraz przykład stanowiący ilustrację zastosowania tej metody. Posłużył się nią Rosenberg przy sprawdzaniu trafności hipotez dotyczących dysonansu poznawczego. Chodziło mu głównie o