indukuje działanie promotora pochodzącego z genu PR-2, a ten z kolei uruchamia kodowanie glukuronidazy przez sprzężony z nim sztucznie odcinek DNA. Jeśli u takich roślin jakiś liść inokulowano TMV, to aktywność glukuronidazy pojawiała się zarówno wokół miejsc zakażenia, jak i potem - w innych niezakażonych liściach [29].<br>Nie wiadomo jeszcze, w jaki sposób rozpuszczalne białko specyficznie wiążące SA, o masie cząsteczkowej 650 kDa, rozpoznaje "sygnał SA" i przekazuje go dalej do mechanizmów wzbudzających reakcje obronne rośliny [11]. Trudność pojawiła się jednak w interpretowaniu faktu, że u rośliny ogórka nabyta odporność systemiczna występowała nawet wtedy, gdy zainokulowany liść był od niej odcinany po 46