środkiem - i jednocześnie wskaźnikiem - funkcjonowania prawa.<br><br> Usankcjonowany tradycją rytuał popełniania samobójstwa na grobie męża przez wybraną jego żonę obowiązywał w niektórych przynajmniej społecznościach. Wskazują na to badania etnografów, socjologów oraz religioznawców. Szczególnie barwne opisy tego ceremoniału (np. uroczysty pogrzeb, igrzyska lub pojedynki towarzyszące obrzędom pogrzebowym starożytnych Traków) skłaniają do zastanowienia, w jakiej mierze były to samobójstwa "chciane", w jakiej zaś wymuszane presją otoczenia. Presja ta w literaturze przedmiotu przypisywana jest najczęściej obyczajowi sati: palenia na stosie wraz ze zwłokami męża wdowy po nim. Nie ulega wątpliwości, że przystanie na samospalenie stanowiło akt podporządkowania się funkcjonującym środowiskowym obyczajom. Wdowa żyjąca na przekór normom obyczajowym