na to brak jakiejkolwiek racji wewnętrznej. Nie może się nic odmienić: gdziekolwiek i jakkolwiek daleko się ruszysz, zawsze będzie cię więzić koło horyzontu i zawsze będziesz w złotym środku tego koła. Perspektywa może się odkształcić, ale nie uwolnisz się z niej. Poza koło horyzontu nie ma ucieczki. Wszystko jest uwięzione w kole horyzontu; nie ma ucieczki, trzeba wsiadać do wagonu.<br>Pociąg rusza, deszcz przestaje mżyć, sytuacja zasadniczo się odmienia. Pęka nagle brzemię niewoli. Znosi się z zasadniczą ideą wagonu kolejowego w biegu, ideą uwięzienia. W tej chwili każdy z nas nie jest bardziej ograniczony w ruchach i woli niż przeciętny pasażer kolejowy