powtarzalności, w czasie kolejno następujących wzorów zachowań osobniczych, układających się dzięki temu w zbiorowe łańcuchy działań. Dotyczy to zarówno zachowań motorycznych (ruchowych), jak i komunikacyjnych, czyli tzw. mowy ciała. Brak synchronizacji w zachowaniach przestrzennych prowadzi do chaosu, stanu, w którym każdy realizuje swój własny program, model zachowań w przyrodzie, co w konsekwencji prowadzi do jej zniszczenia. Jest bowiem rzeczą oczywistą, że im bardziej "wolne" są ludzkie zachowania, tym większe szkody wywołują one w przyrodzie. Z tego też względu w użytkowaniu walorów przyrody jest niezbędna kontrola zachowań przez samokontrolę lub wcześniej zaakceptowane normy. Istotne znaczenie w omawianych zachowaniach ma subiektywny stosunek zarówno do