Entuzjazm popularnej popołudniówki okazał się przedwczesny, o czym rychło się przekonano, gdyż ani szpitale, ani Towarzystwo Dobroczynności - choć działało ono wówczas dość sprężyście - nie mogły się zająć wszystkimi kalekami i osobami niezdolnymi do pracy, a żyjącymi w skrajnej nędzy. Jeden z najlepiej wówczas wykształconych ekonomistów, Fryderyk hr. Skarbek, specjalizujący się w kwestii więzień - zajął się również problemem żebractwa. Zwiedził Zachodnią Europę i przestudiował, jak tamtejsze społeczności radzą sobie z tym problemem. Z jego inicjatyw powstał za rogatkami wolskimi Dom Przytułku i Pracy, uposażony w fundusze z zapisu niedawno zmarłego Staszica; przeznaczony był on głównie dla zatrzymanych przez policję żebraków. Skarbek postulował nadto