z warunków przystąpienia &lt;name type="place"&gt;Litwy&lt;/&gt; do &lt;name type="org"&gt;Unii Europejskiej&lt;/&gt;. Mimo poważnych inwestycji w system bezpieczeństwa posowieckich elektrowni, istnieją poważne obawy, że może dojść do katastrofy podobnej do tej, jaka miała miejsce na &lt;name type="place"&gt;Ukrainie&lt;/&gt;. &lt;name type="org"&gt;UE&lt;/&gt; zobowiązała się do zapłacenia za zamknięcie elektrowni 319 mln litów w latach 2004 -2006 i 815 mln euro w latach 2007 - 2013.<br>Rząd podporządkował się żądaniom &lt;name type="org"&gt;UE&lt;/&gt;, pomimo oporów niektórych fachowców z litewskiej branży energetycznej. Twierdzili oni, że nagłe zamknięcie potężnego bloku spowoduje poważne konsekwencje dla systemu energetycznego całego regionu. Prąd z ignalińskiej elektrowni jest bowiem sprzedawany do innych krajów bałtyckich, na &lt;name type="place"&gt;Białoruś&lt;/&gt; i do &lt;name type="place"&gt;Rosji&lt;/&gt;.<br>Początkowo obawy te podzielał