Księstwa Warszawskiego wywoływała grzmot oklasków". Pod wpływem tych okoliczności Wężyk odchodzi z czynnego życia literackiego. Nie tylko odbiera Osińskiemu gotową do wystawienia komedię Nowiniarz (1817), ale też zamyka w biurku wszystkie napisane dotąd utwory. Dopiero sukces odniesiony w roku 1820 przez poemat opisowy Okolice Krakowa wsparł namowy Feliksa Bentkowskiego i w latach 1821-1822 ukazały się kolejno tragedie: Gliński (zdodaniem rozprawy pierwszej o poezji dramatycznej, to jest części zmodyfikowanych rozważań z 1811 roku), Barbara Radziwiłłówna (z drugą częścią rozprawy o dramacie) i Bolesław Śmiały (wraz z rozprawą trzecią). Ostatnia z tragedyj, Wanda, także pisana w latach 1811-1815, nigdy nie zagrana, ukazała