swym romantycznym myśleniem o życiu i świecie w kategoriach poszukiwanej wolności. Nie może zmienić rytmu spektaklu Kantora, bo jest tu poniekąd tylko dokumentalistą. Ale otwiera zamknięty w zastygłym rytmie świat Umarłej klasy: korowód postaci wyprowadza w świat natury, powietrza, wolności, właśnie w ruchu przekracza świat Umarłej klasy. Bujna, świeża trawa, w oddali sylwetka miasta.<br>Walc przestaje być elementem zamknięcia świata teatralnego w uporczywym, powtarzalnym rytmie. Okazuje się, że walc może być czymś innym: życiem. Po raz pierwszy przypomina siebie, symbolizuje szybkość siły życia, élan vital, ruch, który jest przekraczaniem i przemienianiem organicznym także przeszłości, a nie tylko umierającą przeszłością.<br>Człowiek Wajdy to