lecz nie wszystkim w jednakowej mierze. Inaczej mówiąc, szlachectwo podlegało u Longobardów stopniowaniu. Ocena zmarłej według stopnia jej szlachectwa służyła tu do określenia wysokości wergeldu, był więc dokładnie tym samym, co ocena według jakości osoby. Podobny sens miało wyrażenie secundum generositatem suam (według rodowitości), które nie przypadkiem pojawiło się właśnie w odniesieniu do kobiet. W razie nieumyślnego spowodowania śmierci, ich wartość była pochodną wergeldu mężczyzn z ich rodu.<br> To, że Rotari nie ustanowił w edykcie stawek wergeldu, równało się pozostawieniu w mocy powszechnie znanych, choć nie utrwalonych na piśmie, zwyczajowych norm dotyczących tej sprawy. Każdy zainteresowany, a już na pewno każdy sędzia wiedział