wierzby na ogół oceniamy dodatnio, krajobraz jako całóść ujemnie, a drogę wśród kwitnących łąk znów dodatnio. Nie można więc dać jednoznacznej interpretacji waloryzacyjnej, czego się nieraz żąda w badaniach wyrosłych na gruncie tzw. psychologii postaci, np. przy ocenie krajobrazów ze zdjęć fotograficznych. O tym, jaką układ środowiskowy ma wartość decydują w ostateczności ludzie przez preferencje i swoją w nim obecność. Istnieją przy tym wyraźne preferencje narodowościowe. Szwedzi np. oceniają jako najładniejsze bory sosnowe, natomiast Niemcy - lasy świerkowe i jodłowe, Francuzi zaś lasy liściaste, zwłaszcza dębowe (F. Jacob 1971). To, co postrzegamy jest sumą doświadczeń społecznych, przede wszystkim zaś zainteresowań zawodowych i narzuconych