na pomocnicę kawiarki, nachylił się ku niej przez ladę bufetu i szeptem zapytał: - Co się jej stało, że płacze?<br>- Wypowiedzenie dostała od starego.<br>Roman wyprostował się i tak stał patrząc na skuloną postać Heli - kawa stygła na bufecie. Wreszcie przyszło mu na myśl powiedzenie starego Pancera, które słyszał, będąc jeszcze w praktyce: "Miłość jest bardzo ładna, ale nie w interesie. U mnie kochać się nie wolno". Zaskoczony tym, wydał mimowolny okrzyk: - Ahaaaa!<br>To było trzecie zdarzenie tego południa. Potem już nic ważnego nie zaszło &lt;page nr=254&gt;.<br>Rozdział siódmy W połowie stycznia Roman odprowadził Helę na dworzec kolejowy. W jednej ręce trzymał dużą walizę, w