tymczasem zapomniał, co miał do powiedzenia).<br> W rzeczywistości - nie trzeba dodawać - symetryczna rama tego paradoksu czasami wygina się i paczy pod naporem historycznych zmian. Trafiają się obszary i okresy, w których obojętność przeradza się stopniowo lub nagle w zainteresowanie czy nawet w fascynację tą częścią świata, z której pisarz przybył; w rezultacie jego głos znajduje słuchaczy, a czasem i nieoczekiwany rezonans. (W przypadku Polski i polskiej literatury przykład takiego nagłego wzrostu zainteresowania stanowi niewątpliwie ostatnie dziesięciolecie: nie ma żadnego porównania między obojętnością czy wrogością, jaka otaczała Miłosza w roku 1951, a uwagą, jaką mógł się cieszyć polski pisarz przybyły na Zachód w