najlepsza zasada rozwiązywania niebanalnych problemów decyzji, wypada uznać za iluzję.<br> Dla uproszczenia wywodów będziemy operowali językiem finitystycznym. Eliminuje to problemy dotyczące istnienia maksimów i minimów, a także pozwala ograniczyć się do zwykłych działań arytmetycznych.<br><br>&lt;tit&gt;2. Formalne ujęcie problemu decyzji&lt;/&gt;<br><br> W najogólniejszej (i najsłabszej) wersji problem decyzji dałby się zapewne określić w sposób następujący. Każdemu działaniu ze zbioru A przyporządkowany jest zbiór jego możliwych skutków. Nie wszystkich, oczywiście (bo jest ich nieskończona liczba), lecz tylko tych, które decydent wyróżnia jako ważne (dla niego) w sensie dodatnim lub ujemnym. Skutki te, czyli pewne zdarzenia, oceniane są przez decydenta jako bardziej lub mniej pożądane. Wyrazem