popędził przez las. Pozostali ruszyli za nim. Kiedy po kilku minutach zdyszani przybyli na miejsce, ze zdumieniem i ulgą zarazem stwierdzili, że dym nie wydobywa się z agregatu lecz gdzieś z głębi lasu. Tokarski omal się nie rozpłakał, gdy minął mu strach przed konsekwencjami podpalenia pojazdu z paliwem i zamkniętym w środku kolegą. Przecież od dwóch tygodni panowała susza i pozbawiony choćby odrobiny wilgoci materiał z powodzeniem mógł zająć się ponownie. Skruszony szarpną za klamkę i otworzył drzwi do obitej grubą blachą budy. Przechylił się, zajrzał do środka i ze zdziwieniem na twarzy odezwał się do stojących obok falowców:<br>- Nie ma Pasławskiego