niebie względem gwiazd nie zmieniających swych położeń, ale co więcej ruchy te nie są proste. Odbywają się ze zmiennymi prędkościami, a w pewnych okresach planeta zatrzymuje się i zmienia kierunek swego ruchu. Do wyjaśnienia tych ruchów przez długi czas służył w nauce system Ptolemeusza (rys. 2.3). Ziemia umieszczona była w środku układu, a planety i Słońce okrążały ją po skomplikowanych torach. System ten odznaczał się dużą poglądowością. Fakt, że układ odniesienia, w którym opisywaliśmy ruchy ciał niebieskich, był związany z Ziemią, powodował, że ruchy obserwowane na sklepieniu niebieskim były bardziej zrozumiałe, nawet mimo skomplikowania ich torów w przestrzeni.<br>Kopernik przeniósł ten