wszystko dookoła, pomyślał, że może spadł i leży gdzieś na dole nieprzytomny, więc pokonując lęk wysokości rozejrzał się dokładnie z krawędzi na dół, aż wreszcie usłyszał stłumiony okrzyk:<br>- O Chryste Panie! O kurna! Ty! Chodź no tutaj, tylko ostrożnie!<br>Westchnienia dobiegały z wnętrza. Przybudówka miała już rozwalony sufit, Mirek siedział w środku i stamtąd wołał na pomocnika.<br>W środku ciemno było jak u Murzyna i mały nie zorientował się od razu, co tak zbulwersowało kolegę. Razem odwalili jeszcze kilkanaście cegieł, wpuszczając wreszcie do środka trochę słońca, stojącego niemal dokładnie nad dachem. Było południe. Mimo tego chłopakowi zrobiło się zimno, poczuł dreszcze i