kąty wyznaczające orientację cząsteczki w przestrzeni. Wobec tego w równaniu można dokonać rozdzielenia zmiennych, w wyniku czego funkcja falowa będzie iloczynem funkcji własnych obu operatorów, a wartość własna EN - sumą ich wartości własnych. Zatem &lt;gap&gt; wracając zaś do całkowitej funkcji falowej cząsteczki i jej całkowitej energii, zgodnej z rozkładem &lt;gap&gt;. Oznacza to w szczególności, że całkowita energia cząsteczki jest w pierwszym przybliżeniu sumą niezależnych przyczynków: energii chmury elektronowej, energii drgań jąder i energii obrotowej cząsteczki. Przedyskutujemy je dokładniej w następnych rozdziałach.<br><br><br><br>&lt;tit&gt;3. Struktura elektronowa cząsteczki&lt;/&gt;<br><br>Dyskutując w poprzednim rozdziale przybliżone metody opisu cząsteczki, sformułowaliśmy już elektronowe równanie Schrödingera. Uwzględnia ono ruch wszystkich elektronów zawartych