w okresie gospodarki "realnego socjalizmu" była relatywnie niska. Wynikało to ze stosowania przez państwo (które kształtowało ceny) polityki tłumienia wzrostu cen, polegającej na utrzymywaniu cen urzędowych (ustalanych bezpośrednio przez rząd) na relatywnie niskim poziomie, oderwanym od relacji popyt-podaż. Konsekwencją tłumienia otwartej inflacji było występowanie szeregu negatywnych zjawisk. Chodzi tu w szczególności o: <br>- trudności z nabywaniem towarów (kolejki w sklepach),<br>- patologiczne zjawiska w sferze handlu (łapownictwo, sprzedaż towarów po cenach wyższych od oficjalnych),<br>- przywileje dla niektórych grup ludności w nabywaniu towarów,<br>- osłabienie skłonności do oszczędzania,<br>- osłabienie motywacji do pracy w związku z trudnościami racjonalnego wydatkowania dochodów.<br>Nieefektywność polityki tłumienia otwartej inflacji stała