jutra rana.<br>To powiedziawszy, poszedł staruszek swoją drogą, a bogaczka powróciła do chaty. Przez cały dzień nie robiła nic innego, jak tylko myślała o zdobyciu największych skarbów złota. - Mnie tam głupiego płótna nie potrzeba, ja muszę mieć złoto, dużo złota, górę złota - powtarzała zawzięcie. <br>I poszła do komory, gdzie miała w ukryciu garnuszek z pieniędzmi. Wzięła garnuszek, wyszła za obejście, siadła na kamieniu nad sadzawką, ażeby tu zacząć liczenie pieniędzy. Ale ponieważ pieniądze długie lata w kącie leżały i z kurzu i wilgoci mocno poczerniały, przeto umyśliła przepłukać je wpierw i wymyć. "Wolę ja - pomyślała - ażeby mi się rozmnożyły pieniążki czyste i