ograniczono omnipotencję i bezkarność UB, robotnicy zyskali wpływ na zarządzanie przedsiębiorstwami (Rady Robotnicze), Kościół odzyskał autonomię, zarzucono kolektywizację rolnictwa, &lt;hi rend="italic"&gt;quasi&lt;/&gt; opozycyjne ugrupowania są tolerowane, cenzura jest łagodniejsza, wolności akademickie częściowo przywrócone. Wszystkie te pozytywne zmiany nie obejmowały jednak jądra systemu. Niewątpliwie były one odstępstwami od obowiązującego wzoru komunizmu sowieckiego, lecz w żadnym razie nie naruszały jego istoty. Podstawowe sfery życia publicznego pozostawały, jak uprzednio, pod pełną kontrolą partii. Nadto Gomułkowska odwilż trwała bardzo krótko: począwszy od roku 1957 reżim zaczął - krok za krokiem - wycofywać się ze wszystkich &lt;orig&gt;demokratyzacyjnych&lt;/&gt; reform wprowadzonych w roku 1956. Polski komunizm wszedł w epokę poststalinowską.<br>Pomimo połowiczności zmian "polska