miękkimi tkankami wczesnokambryjskie lingulidy ukazują anatomię niemal identyczną z dzisiejszymi: fosforanowe skorupki i długą umięśnioną nóżkę, do której nie wnikały narządy wewnętrzne (ryc. 7.9). Swoją ewolucyjną długowieczność zawdzięczają zapewne wyjątkowej wśród ramienionogów <br>zdolności do wygrzebywania się spod osadu.<br>Wraz z lingulami we wczesnym kambrze pojawiły się ramienionogi mające owalne <br>w zarysie wapienne muszle (Obolella). Blokada uniemożliwiająca przemieszczanie na skorupek boki w zaczątkowej postaci uformowała się w linii rozwojowej wiodącej do rzędu Orthida już przed końcem wczesnego kambru. Zasada działania tego zamka jest taka sama jak w muszlach małżów: zęby po obydwu stronach otworu nóżkowego <br>&lt;page nr=169&gt;<br>brzusznej skorupki wchodzą w odpowiednie panewki na