kozy, co świadczy o obfitości paszy. Na dnie doliny mijaliśmy pastwiska ogrodzone drucianą siatką z dużymi oczkami. Grupy Tybetańczyków kosiły trawę na paszę; jest to nowość w tradycyjnej hodowli w tej części świata. Ciągle jeszcze zwierzęta wypasa się przez cały rok, a miejsce wypasu zmienia co pewien czas. Najgorzej jest w zimie, zwłaszcza gdy spadnie duży śnieg, albo wiosną gdy zdarzy się gołoledź. Dawniej w takich przypadkach następował masowy pomór. Padało do trzydziestu procent zwierząt. Obecnie dzięki zapasom paszy w najcięższych dniach zwierzęta są dokarmiane.<br>Znaleźliśmy się w dorzeczu rzeki Jang-cy, która z Tybetu spływa na południe dokonując w Yunnanie zwrotu