się z tych smutnych, bardzo odciętych od świata i ludzi poddaszowych ścian. Tam czuję się źle i to z roku na rok coraz gorzej. Mam zawsze wrażenie, że jestem odizolowana, osaczona, zamknięta. Jeżeli ma być ze mną lepiej, to przede wszystkim temu trzeba położyć kres. Raz jeszcze rzucić życiu tak ważkie i pełne nadziei hasło - przeprowadzka. Ale to na boku. Wrócę jeszcze na chwilę do niewdzięcznego wysiłku dowartościowania swojej zakompleksiałej persony. <br>A faktem jest, że jeśli cię zaproszę do siebie, będziesz przyjęty, oczywiście na miarę możliwości, jak muzułmański wezyr. Tylko wybieraj specjalności z kuchni różnych narodów i tak wszystko będzie smaczne