wisiał tak długo aż umarł z głodu, albo się odciął i wpadł do morza. Kary za spanie na wachcie na wodach nieprzyjaciela były dużo cięższe: delikwent tracił dzienną rację żywnościową, otrzymywał karę chłosty (którą wykonywała cała załoga) i zanurzano go trzykrotnie w wodzie z noku rei. Po trzykrotnym zaspaniu na wachcie marynarz tracił wszystkie swoje pobory i otrzymywał dodatkowa karę ustalona przez większość załogi.<br>Jeden z ostatnich artykułów (XXVI) polskiej Ordynacji z 1571 r. przewidywał powołanie funkcji generalnego profosa, który obok kapitana sprawował sądy na statku. Sprzeciwianie się poleceniom profosa karane było chłostą, a w poważniejszych przypadkach nawet śmiercią.<br>Oprócz zakazów