się przy nasypie, niebawem upał zaczął doskwierać, pot lśnił na zbrunatniałych ciałach. Słońce prażyło ze szklistego nieba. Wiatr nadlatujący ze wschodu buchał jak z pieca i nie przynosił ochłody. Jaśka nie mogła wytrzymać przy kotle, w którym warzył się wrzątek, wychodziła na powietrze przed szopę w cień pod dachem i wachlowała się gazetą, patrząc z dala na krzątających się w skwarze robotników i robotnice, które zrzuciły bluzki i pracowały w stanikach. Walec parowy pyrkotał mozolnie, tocząc się z wolna po nasypie. Od zgiętych w kabłąk grzbietów dochodziło monotonne wołanie: "<foreign>Raz, dwa wziali!... Put' padniali!... Raz, dwa drużno!... Rabotat' nużno!</>" Powietrze jakby