żadnych racjonalnych, zobiektywizowanych kryteriach - strukturę kastową w społeczności wychowanków, windują kastę uprzywilejowaną (git-ludzi) w górę, na zasadzie umiejętnie kształtowanego i wzmacnianego pewnymi zabiegami magicznymi postrzegania ich jako faktycznej elity ("Drugie życie", 1971).<br>Wydaje się, że właśnie przy analizowaniu większych grup, silniej niż w badaniu sytuacji jednostek uwidacznia się ogromna wada tego audytoryjnego aspektu układu odniesienia. Trudno mówić o faktycznej, pełnej zgodności wartości czy kryteriów porównawczych, lecz właśnie mechanizm ponadindywidualnej presji ujednolica zachowania i ogranicza ekspresję indywidualnych preferencji i "dewiacji". Pełni on funkcję integracyjną i zapewnia kontynuację swoistej tradycji grupy. Jednakże w przypadku znacznej mobilności i dynamizmu kulturowego grupy czy społeczeństwa