w rękę bilet, dla siebie zatrzymał peronówkę i spojrzał uważnie w jej czerwoną, zmaltretowaną twarz nie płakała. Gdy szedł za nią przez poczekalnię i patrzył na jej głowę wtuloną we włosisty kołnierz płaszcza, poczuł bolesne rozluźnienie w piersiach i skłonność do dygotania.<br>Pociąg już sapał na torze trzeciego peronu. Wzdłuż wagonów panował ruch - ludzie biegli z wyciągniętymi do przodu walizkami zatrzymując się niezdecydowanie i patrząc w poszczególne okna przedziałów - trzaskały drzwi.<br>Roman pierwszy wwindował się do wagonu, znalazł niezapełniony przedział i złożył pakunki na półce, przepraszając równocześnie jakiegoś pana, któremu wskutek nachylenia się łaskotał twarz szalikiem zwisającym z karku.<br>- No... - obrócił