przejmować. Dręczyła ją inna sprawa. Rozpoczęto akcję zwożenia niemieckich trupów do wspólnych mogił w zagajniku. To szczególnie zainteresowało jej uczniów. Śledzili z pasją tragi, na których cuchnęły wleczone po ziemi, rozkładające się szczątki. Dzieciaki wymykały się nauczycielce i gnały w stronę zagajnika. Ciekawiła je śmierć i jej spuścizna. Polowały na walające się odznaczenia, kolekcjonowały zwłaszcza żelazne krzyże, handlowały nimi, podobnie jak kiedyś szkolne dzieci wymieniały między sobą pudełka zapałek, znaczki czy fotki aktorów. Zdarzało się, że w klasie zabłąkała się wybielona przez mrówki czaszka czy piszczele. Hania nie umiała zająć stanowiska wobec tego koszmarnego zainteresowania uczniów. Wiedziała, że powinna zareagować, ale