polskiego oświecenia (Tadeusza Czackiego czy Stanisława Kostki-Potockiego), którzy uznając ich zasługi kulturalne, uważali za oczywiste, iż władze nie mogły tolerować w Polsce sekty nawołującej do niesłużenia w wojsku oraz stroniącej od służby państwowej. Było to zresztą nieporozumieniem, ponieważ co najmniej od początków XVII stulecia władze Kościoła braci polskich pozwalały "walczyć za ojczyznę i urzędy publiczne sprawować". Na ten temat toczono przez długi czas zażarte spory; kiedy przed laty chcieliśmy z kolegą wydać ich protokoły spisywane w języku łacińskim, istniejąca wówczas cenzura zażądała przedłożenia tłumaczeń na polski. Trud niesłychany: teksty teologiczne nie są łatwe do przekładu. Daliśmy więc uroczyste słowo honoru